Wat zit er voorbij de grens van een zwart gat?

Zwarte gaten zijn gevaarlijke plekken. Ze slurpen hele planeten en sterren op. Maar wat gebeurt daar vervolgens mee?

Om elk zwart gat kun je een grens tekenen die de gevarenzone aanduidt. Vanaf die grens is alleen eenrichtingsverkeer mogelijk. Alles wat voorbij deze lijn komt, kan alleen nog maar naar binnen vallen en nooit meer naar buiten krabbelen. Het is dus de plek waar spul voorgoed verdwijnt. Die grens noemen sterrenkundigen de waarnemingshorizon.

Richting het midden

Wat zit er voorbij deze grens? Alle materie die de grens oversteekt – sterren, planeten, stof – valt richting het midden van het zwarte gat, dat nog een stukje verderop ligt.

In het midden zit iets geks. Daar schuilt de ‘singulariteit’ van het zwart gat. Dat is de plek waar alles wat het gat opslurpt terechtkomt. Daarmee is het een enkel punt met een oneindig grote dichtheid. Hoe dat eruit ziet, weten we eigenlijk niet.

Wat er met dat invallende spul gebeurt, is ook onduidelijk. Dat kunnen we niet beredeneren, doordat de natuurwetten zoals we die kennen op deze plek niet werken. Misschien verdwijnt alles wat hier belandt wel gewoon.

Nergens meer heen

Hoe dan ook, de reis van alles wat in het gat belandt, eindigt hier, want ook de ruimtetijd zélf eindigt hier. Het pad gaat niet verder; vanaf hier kun je nergens meer heen.

Al met al is het dus aan te raden om níét een zwart gat in te duiken om er een kijkje te nemen. Wat je ook ontdekt, je kunt het niet navertellen.